ଧାର୍ମିକ ତଥା ଲୌକିକ ରୀତି ଅନୁଯାୟୀ କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ରାତିରେ କଉଡ଼ି ଖେଳ ପ୍ରଥା କ୍ରମେ କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଆଗପଛ ଦୁଇ ମାସ ଧରି ଜୁଆ ଖେଳର ସୁଯୋଗ ସୃଷ୍ଟି କରିଥାଏ । ମୁଖ୍ୟତଃ ଗଣେଶ ପୂଜା ପରଠାରୁ ଦୀପାବଳୀ ପର ଯାଏଁ ଜୁଆ ଖେଳ ଲାଗି ରହେ । କୃଷିପଞ୍ଜିକା ଅନୁଯାୟୀ ଗଣେଶ ପୂଜା ବେଳକୁ ଜମିରେ ଚାଷ, ରୁଆ କାମ ସରି ଆସିଥାଏ । ଫଳରେ କୃଷିଜୀବୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅବସର ସମୟ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥାଏ । ମାର୍ଗଶୀରରେ ଫସଲ କଟା ଯାଏଁ ପର୍ବପର୍ବାଣୀ ଆୟୋଜନ ଓ ମଉଜ ମଜଲିସରେ ସମୟ କଟେ । କଥା ହେଲା, ଅତୀତରେ ମନୋରଞ୍ଜନ ପାଇଁ ସାଧନ ଅଭାବରୁ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ତାସଖେଳରେ ଅବସର ବିନୋଦନ ସମକାଳରେ ମନୋରଞ୍ଜନର ଭରପୁର ସୁଯୋଗ ସତ୍ତ୍ୱେ ଜୁଆଖେଳରୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିପାରି ନାହିଁ ।
ବିଶେଷଜ୍ଞଙ୍କ ମତରେ ଜୁଆଖେଳର ମାଦକତା ଜୁଆଡ଼ିମାନଙ୍କୁ ଆକୃଷ୍ଟ କରିଥାଏ । ସଭ୍ୟତାର ବିକାଶ ସଙ୍ଗେ କ୍ରୀଡ଼ାଠାରୁ ଆରମ୍ଭକରି ରାଜନୀତିକ ନିର୍ବାଚ଼ନ ଓ ବିଗବଜେଟ ଚଳଚ଼ିତ୍ରର ବକ୍ସ ଅଫିସ ସମସ୍ତ ଧରଣର ହରାଜିତାକୁ ଧରି ଜୁଆରେ ବାଜି ଲାଗୁଛି । ଜୁଆ ଖେଳ ପରିଧିରେ ଥରେ ସାମିଲ ହୋଇଗଲେ ‘ଏଡିକସନ’ ମାନସିକତା କାରଣରୁ ସହଜରେ ମୁକୁଳିବା ସଂଭବ ହୋଇପାରିନଥାଏ । ଜୁଆଖେଳ ଆମ ଦେଶରେ ଆଇନତଃ ଅପରାଧ । କେତେକ ରାଷ୍ଟ୍ରରେ ସ୍ଥାନୀୟ ସରକାର ଚ଼ଢ଼ା ଦରରେ ଟିକସ ଆଦାୟକରି ବିଭିନ୍ନ ଧରଣର ଜୁଆଖେଳକୁ ପ୍ରଶ୍ରୟ ଦେଇଥାନ୍ତି । ତେବେ ଭର୍ଚୁଆଲ ପରିବେଶର ବ୍ୟାପ୍ତିପରେ ଜୁଆଖେଳ ପାଇଁ କଟକଣା ଏଡ଼ଇଦେବା ନିମନ୍ତେ ଡାର୍କ ୱେବ ଓ ଡାର୍କ ଆପଗୁଡ଼ିକ ସୁଯୋଗ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି । ଖେଳର ପରିସୀମା ସହର, ରାଜ୍ୟ, ରାଷ୍ଟ୍ର ଡ଼େଇଁ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକସ୍ତରକୁ ଲମ୍ୱି ପାରୁଛି ।
ବ୍ରହ୍ମପୁରରେ ଜୁଆଖେଳ ଦୀର୍ଘ ଅତୀତର ପରମ୍ପରା । ପ୍ରଥମତଃ, ବ୍ରହ୍ମପୁର ମୂଳରୁ ଏକ ବାଣିଜ୍ୟ ପେଣ୍ଠ ରୂପେ ବିକଶିତ ହୋଇଥିବା ଏବଂ ଅବିଭକ୍ତ ଗଞ୍ଜାମ ଜିଲ୍ଲା ତଥା ଦକ୍ଷିଣ ଓଡ଼ିଶା ଓ ପଡ଼ୋଶୀ ଆନ୍ଧ୍ର ପ୍ରଦେଶର ବ୍ୟବସାୟୀମାନେ ସହରରେ ପହଞ୍ଚୁଥିବା ହେତୁ ସେହିଭଳି ଆର୍ଥିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସ୍ୱଚ୍ଛଳବର୍ଗଙ୍କ ମନୋରଞ୍ଜନ ସକାଶେ ଜୁଆଖେଳର ପ୍ରଭାବ ବଢ଼ିଥିବା ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଇପାରେ । କୁହାଯାଏ ଯେ ଭାରତ ସ୍ୱାଧୀନ ହାସଲ କରିବା ବେଳକୁ ବଜାର ଅଞ୍ଚଳରେ କ୍ରମବିକଶିତ ଜୁଆଖେଳ ବର୍ଷତମାମ ଲାଗିରହୁଥିଲା । ସହରକୁ କିଣାବିକା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ପହଞ୍ଚୁଥିବା ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ବ୍ୟବସାୟୀମାନେ ଜୁଆଖେଳରେ ବହୁ ଅର୍ଥ ହରାଉଥିଲେ । ଫଳରେ ସ୍ଥାନୀୟ ବ୍ୟବସାୟ ପ୍ରଭାବିତ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ସାନବଜାର ଓ ହନୁମାନ ବଜାରର ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ବ୍ୟବସାୟୀମାନେ ଏହି ସମସ୍ୟା ସମାଧାନ ନିମନ୍ତେ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ ଲାଗି ଏକ ପାଣ୍ଠି ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲେ ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦୋକାନୀ ପ୍ରତିଦିନ କିଛି ଅର୍ଥ ଚାନ୍ଦା ଆକାରରେ ଦେଉଥିଲେ । ବ୍ୟବସାୟୀ ମହଲରେ ଦାବୀ ପରେ କଡ଼ା ପ୍ରଶାସନିକ ପଦକ୍ଷେପ ହେତୁ ଜୁଆର ପ୍ରକୋପ ବନ୍ଦ ହୋଇଥିଲା ।
ଦ୍ୱିତୀୟତଃ, ଊନବିଂଶ ଶତାଦ୍ଦୀର ଶେଷାର୍ଦ୍ଧରେ ଗୋପାଳପୁର ବନ୍ଦର ଯୋଗେ ନିୟମିତ ରେଙ୍ଗୁନକୁ ଜାହାଜ ଯାତ୍ରା ଓ ବିଂଶ ଶତାଦ୍ଦୀ ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ରେଳପଥ ସଂଯୋଗ ସୁଯୋଗ ଗ୍ରହଣ କରି ଗଞ୍ଜାମ ଜିଲ୍ଲାରୁ ବହୁ ସଂଖ୍ୟକ ଶ୍ରମିକ ଦେଶାନ୍ତର ଗମନ କରୁଥିଲେ । ଯିବାଆସିବା ଅବସରରେ ବ୍ରହ୍ମପୁରରେ କିଛି ସମୟ ଅତିବାହିତ କଲାବେଳେ ଜୁଆ ଖେଳ ଭଳି ମନୋରଞ୍ଜନରେ ସାମିଲ ହେବା ଅଭ୍ୟାସ କ୍ରମଶଃ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଥିଲା । ବଜାର ସାଙ୍ଗକୁ ରେଳଷ୍ଟେସନ ଓ ପୁରୁଣା ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ ଅଞ୍ଚଳରେ ଅତୀତରେ ଜୁଆ ଆଡ୍ଡା ଦୀର୍ଘଦିନ ଧରି ସକ୍ରିୟ ରହିଥିବା ଶୁଣାଯାଏ ।
ତୃତୀୟତଃ, ଜୁଆ ଖେଳ ଆୟୋଜନକୁ କେତେକ ଏକ ବ୍ୟବସାୟ ରୂପେ ଗ୍ରହଣ କରିନେଉଥିବା ହେତୁ ଜୁଆଡ଼ି ସଂଗ୍ରହ, ଖେଳ ପରିଚାଳନା ଓ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ବୃତ୍ତିଗତ ଧାରାରେ ସମାହିତ ହୋଇଥାଏ । ବାସଗୃହମାନଙ୍କରେ କୁମାରପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଅବସରରେ ଗୋଷ୍ଠୀଗତ ଜୁଆ ଆଡ୍ଡା ବେଶ କିଛି ଦିନ ଧରି ଚାଲୁଥିଲା । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଖେଳରେ ବାଜି ଲଗାଇବା ବେଳେ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ପରିମାଣର ଅର୍ଥ ‘କମିନା’ (କମିଶନ) ଆକାରରେ ଗୃହସ୍ୱାମୀ ଆଦାୟ କରୁଥିଲେ । ଖେଳ ସମୟରେ ପାନୀୟ ଜଳ, ଚା ଓ ଜଳଯୋଗର ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟ କରାଯାଉଥିଲା । ଜୁଆ ଆଡ୍ଡାରେ ‘ପୋଶ’ (ଅଭିଜ୍ଞ) ଖେଳାଳୀମାନେ ଦିନରାତି କଟାଇବା ଅର୍ଥାତ କିଛି ଦିନ ସେଠାରେହିଁ ରହିଯାଉଥିବା କାହାଣୀ ଶୁଣିବାକୁ ମିଳୁଥିଲା । ଏପରିକି ଖାସ ମହିଳାମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ମଧ୍ୟ ଜୁଆ ଆଡ୍ଡା ଚାଲୁଥିବା ଇତିହାସ କହେ ।
ବ୍ରହ୍ମପୁରରେ ଜୁଆ ଆଡ୍ଡାର ପରମ୍ପରାରେ ସ୍ମର୍ଟଫୋନ ଓ ମୋବାଇଲ ଆପ ସନ୍ନିବଶିତ ହେବାପରେ ଜୁଆଖେଳ ଭର୍ଚୁଆଲ ପରିବେଶକୁ ଉନ୍ନୀତ ହୋଇଛି । ବୈଷୟିକ କାରିଗରୀ କୌଶଳ ଉପଯୋଗରେ ଗୋପନୀୟତାର ସୁବିଧାସୁଯୋଗ ଏକ ରକମ ୱାର୍କ-ଫ୍ରମ-ହୋମ ଆଙ୍ଗୀକରେ ସାମାଜିକ ଦୂରତା ବଜାୟ ରଖି ଜୁଆଡ଼ି ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷରେ ଉପସ୍ଥିତ ରହି ପରୋକ୍ଷରେ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଯାଉଛି । ସମକାଳରେ ସହରର ପ୍ରାୟ ଅର୍ଦ୍ଧେକ ଜନସଂଖ୍ୟା ସ୍ମାର୍ଟଫୋନ ଉପଭୋକ୍ତା ଏବଂ ସେମାନେ ଦୈନିକ ଦୁଇରୁ ଛଅଘଣ୍ଟା ଯାଏଁ ଫୋନ ପରଦାରେ ସମୟ ଅତିବାହିତ କରୁଥିବା ହେତୁ କିଏ କଣ କରୁଛି କାହାକୁ ଜଣା ?