ମହାମାରୀର ପ୍ରଥମ ଦୁଇ ତରଙ୍ଗ ପରେ ୨୦୨୧ ଦ୍ୱିତୀୟାର୍ଦ୍ଧ ସୁଦ୍ଧା ଜନଜୀବନ
ସ୍ୱାଭାବିକସ୍ତରକୁ ଫେରୁଥିବା କାଳରେ ୨୦୨୨ ଜାନୁୟାରୀରେ ତୃତୀୟ ତରଙ୍ଗ ଉଦବେଗର କାରଣ
ପାଲଟିଥିଲା । କିନ୍ତୁ ୨୦୨୨ ଡ଼ିସେମ୍ୱରରେ ପଡ଼ୋଶୀ ଚ଼ୀନରେ ସଂକ୍ରମଣ ବଢ଼ିବାପରେ ସମ୍ଭାବ୍ୟ
ଚ଼ତୁର୍ଥ ତରଙ୍ଗ ଆଶଙ୍କା ବାସ୍ତବତାରେ ରୂପ ଗ୍ରହଣ କରିନଥିଲା । ଫଳରେ ବିଭିନ୍ନ ଉତ୍ସବାନୁଷ୍ଠାନ
ଆୟୋଜନ, ପର୍ଯ୍ୟଟନ ଇତ୍ୟାଦି ମହାମାରୀ-ପୂର୍ବାବସ୍ଥାକୁ ଫେରି ଯାଉଥିବା ଅନୁମାନ କରାଯାଇଥିଲା ।
ଅବଶ୍ୟ ମହାମାରୀ-ପୂର୍ବ ଓ ମହାମାରୀ-ପର ଅବସ୍ଥା ମାତ୍ର ତିନିବର୍ଷର ବ୍ୟବଧାନରେ ଆୟୋଜନ ବ୍ୟୟ
ସମସ୍ତ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅନ୍ତତଃପକ୍ଷେ ୫୦ ପ୍ରତିଶତ ବୃଦ୍ଧି ଅନେକଙ୍କୁ ଚ଼ିନ୍ତିତ କରିଥିଲା ।
ସହରରେ ସରକାରୀସ୍ତରରେ ବୃହତ ଆୟୋଜନ ହେଉ ଅଥବା ପାରିବାରିକସ୍ତରରେ ବିବାହ-ବ୍ରତ ଆୟୋଜନ,
ସବୁଠାରେ ଦାୟିତ୍ୱ କ୍ରମଶଃ ବୃତ୍ତିଧାରୀ ‘ପ୍ରଫେସନାଲ’ଙ୍କ ହାତକୁ ଚାଲି ଯାଉଛି ।
ଅତୀତରେ ଉତ୍ସବାନୁଷ୍ଠାନ ଆୟୋଜନରେ ଜନସାଧାରଣ ବା ପରିବାରବର୍ଗଙ୍କ ଅଂଶଗ୍ରହଣ ମୁଖ୍ୟ ଆକର୍ଷଣ
ଥିବା ସ୍ଥଳେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଠିକା ସଂସ୍ଥାମାନେ ଦାୟିତ୍ୱ ଗ୍ରହଣ କରୁଛନ୍ତି । ଏହି କାରଣରୁ ଆୟୋଜନ ଖର୍ଚ୍ଚ
ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି । କିନ୍ତୁ ଆୟୋଜନଜନିତ ଜଞ୍ଜାଳରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବା ନିମନ୍ତେ ମଧ୍ୟବିତ୍ତ
ପରିବାରବର୍ଗ ବିବାହ-ବ୍ରତ ଭଳି ପାରିବାରିକ ଉତ୍ସବ ନିମନ୍ତେ କଲ୍ୟାଣ ମଣ୍ଡପ ବା ହୋଟେଲମୁହାଁ
ହେଉଛନ୍ତି । ଏକ ହିସାବ ଅନୁଯାୟୀ ୨୦୨୩ରେ ସ୍ୱଚ୍ଛଳ ଓଡ଼ିଆ ମଧ୍ୟବିତ୍ତ ପରିବାରର ବିବାହ ଉତ୍ସବରେ ବ୍ୟୟ ହାରାହାରି ୨୭ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାରେ
ପହଞ୍ଚିଥିବା ଜଣାଯାଏ ।
ଅପରପକ୍ଷେ ଉଭୟ
ସରକାରୀ ଓ ପାରିବାରିକସ୍ତରରେ ମହାମାରୀ-ପର ଅବସ୍ଥାରେ ଆୟ-ବ୍ୟୟରେ ସମତୁଲ ରକ୍ଷା ସମ୍ଭବ
ହୋଇପାରୁନଥିବା ହେତୁ ଆର୍ଥିକ ପରିବେଶ କ୍ରମଶଃ ଉତ୍କଟ ଅବସ୍ଥାରେ ପହଞ୍ଚୁଥିବା ଆଶଙ୍କା କରାଯାଏ
। ଏକ ସର୍ବେକ୍ଷଣରୁ ଜଣାଯାଇଛି ଯେ ସଂଗଠିତ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନିଯୁକ୍ତ କର୍ମଚାରୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ୨୦୨୩
ଆରମ୍ଭରେ ୨୫ ପ୍ରତିଶତ ଛଟେଇ ନେଇ ଭୟଭୀତ ହୋଇପଡ଼ିଥିଲେ । ସେହିପରି କ୍ଷୁଦ୍ର ଓ ମଧ୍ୟମ ଧରଣର ବ୍ୟବସାୟରେ ଆୟ ଗତ ତିନିବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ହାରାହାରି ୫୦ ପ୍ରତିଶତ ଯାଏଁ କମିଥିବା
କୁହାଯାଉଛି । ଉତ୍ସବାନୁଷ୍ଠାନରେ ବ୍ୟୟବୃଦ୍ଧି ସାଙ୍ଗକୁ ଆୟହାନୀର ଦୀର୍ଘକାଳୀନ ପ୍ରଭାବ
ନକାରାତ୍ମକ ହେବା ସୁସ୍ପଷ୍ଟ । ଆନ୍ତର୍ଜାତିକସ୍ତରରେ ୨୦୨୩ରେ ଆର୍ଥିକ ମାନ୍ଦାବସ୍ଥା ସଂପର୍କରେ
ଅର୍ଥନୀତିଜ୍ଞମାନେ ପୂର୍ବାନୁମାନ କରୁଥିବା ଅବସରରେ ସର୍ବତ୍ର ଉଦବେଗ ପ୍ରକାଶ ପାଉଛି ।
.jpg)
